Weekverslag 11 & 12

Het einde is aan zicht. De dagen duren steeds langer, en het wordt steeds warmer. We zijn nog een aantal leuke dingen gaan doen deze weken, en ik ben rond Playa de las Americas gelopen om het een en ander te filmen. Verder nog het appartement helemaal schoon gemaakt, en vanaf dat punt vertelde ik mensen dat het einde van mijn stage begon te komen. Maar in deze week hebben we nog zeker een drukke avond gehad! De vrouw van de 93-jarige Wiwi, is al een uur vermist. Zo vertelde hij mij dat hij haar voor het laatst op het terras had gezien. Ik meldde dit aan mijn team en liep samen met Wiwi naar de receptie. De receptie ging een oproep doen aan het hotel. Noël en ik zijn in het donker door het park gelopen maar hebben haar niet gevonden. Pas later in de avond kwamen we er achter dat ze vast zat in de lift, maar niet de nood-knop in had gedrukt.

In week 12 heb ik al mijn spullen ingepakt, vliegticket uitgeprint en koekjes met een bananenlikeur aan het team gegeven. We hebben heel het kantoor opgeruimd en nog genoten van de laatste shows. Op de laatste avond dat wij werkten, werden we het podium opgeroepen, en kreeg iedereen van het hotel te horen dat dit onze laatste werkdag zou zijn. We kregen een groot applaus en er zijn een hoop mensen naar ons toe gekomen om afscheid te nemen en ons te bedanken. Zondag 12 juli ben ik naar huis gevlogen, en goed aangekomen in Nederland.